As we know, for many years, Greek and Turkish people lived peacefully together in both contries until the population exchange in 1922. And Celal başlangıç who is a writer of the book called   “KaliMerhaba” wrote the stories about friendship  between the Greek and the Turkish people…

A story from his book tells us how respectful they were …

Here is a story/ an extract from the book ;

“…I was new there, on the island and walking around. I saw a nice garden full of fruit trees. When I saw the plums, I just wanted to taste them as if I was craving. I tried to see if there was anybody in the garden so I could ask for some and I saw a lady in the garden.

 “Madam, is it possible to buy 2 kilograms of these plums?” I said

The lady gave me a bag  full of plums. I wanted to pay for it but she said

 “ eat them… enjoy it…you don’t have to pay anything”

 “ but madam…”  I said.

“ ..eat those plums like they are from your garden….

and who knows perhaps, before me, there was a Turkish family living in this house… So please eat it as  if you own the garden. “

Το Ελληνάκι 
του Μπαϊκούρτ Φακίρ

Αφού ξεπεραστήκαν τα εμπόδια, ξανάγινα κι εγώ παιδί
Βουνοκορφές και κάμπους άφησα για νά ΄ρθω εδώ πέρα
Την Αθήνα ωστόσο και τον Πειραιά δεν κατάφερα ακόμη να δω
Στο μυαλό μου ο φίλος μου, ένα Ελληνάκι

Κυβερνήσεις τσακώνονται, λογαριασμούς ανοίγουν παλιούς
Συνόρων θέματα, προβλήματα νερού, ακόμη και στις θάλασσες
Μα ο λαός φιλόξενος στους ταξιδευτές εργάτες μας, που 
Ενάντια στους κυρίαρχους ανέμους αγκαλιάζονται

Στ' αμπέλια να με πάει το παιδί, να μου τα δείξει ένα ένα 
Θείο με λέει και μου δείχνει τους αγρούς του σουσαμιού τους
Του Γιάννη Ρίτσου να μηνύσει το παιδί για να συναντηθούμε
Και να του πούμε ευχαριστώ για το ποίημά του Ειρήνη

Και σ' ένα γάμο πήγαμε, όπου χορεύαν τα κορίτσια
Στη μελωδία του μπουζουκιού χασαποσέρβικο
Αστειευόμαστε, δικόσας είναι ή δικό μας
Κι έπειτα φεύγουμε μαζί για την Ανατολία.

Yunanli  Cocuk  
Baykurt Fakir

Yeniden cocuk yasa geldim asarak engelleri
Dere tepe duz edip indim bu hana
Bir gun olsun varamadim Atina'ya, Pire'ye
Dusuncemde Yunanli bir cocuk, dost bana

Hukumetler takisir acarak eski hesaplari
Sinir sorunlari, su sorunlari denizlerde bile
Halk ise konuk eder yurda gecen bizim iscileri
Esen yellere inat sarmasirlar ayrilirken

Uzum baglarini o cocuk gezdirse asma asma
Amca dese, susam tarlalarini gosterse
Ritsos'a tesekkure gidecegiz Baris siiri icin
Telefon etse, bulusum'u o cocuk alsa

Bir dugun gorsek birlikte, kizlar oynuyor
Buzukiyle bir Kasap Havasi caliyorlar
Sakadan tartissak sizin mi, bizim mi bu hava
Birlikte kalkip sonra, ucsak bizim Anadolu'ya

Αουφ βίντερζεεν Καρντάς

της Λίλιαν Μήτρου

........ Ο ταξιτζής, μεσόκοπος, μελαχροινότατος, μουστακαλής ήταν προφανέστατα Sudlander.  Το πολυποίκιλο χαλάκι μέσα στο ταξί μαρτυρούσε μάλιστα Ανατολή.  Τη ρώτησε από πού έρχεται, από πού είναι  Η ερώτηση που κάνουν στα αεροδρόμια, η ερώτηση που κάνουν οι ταξιτζήδες, απόπειρα να διανθίσουν τη μονοτονία της δουλειάς, ερώτηση που κάνουν κι οι ξένοι μεταξύ τους στα ξένα.  Αυτός ήταν Τούρκος.  Μεμέτ, τον λένε.  Κι αυτή δε φαινόταν βέβαια Κεντροευρωπαία.
- Γείτονες είμαστε, του απάντησε.  Είναι κι αυτός ένας τρόπος για να δηλώσει κανείς την Ελλάδα, σκέφθηκε μετά.
...........................................................................................................
Κι ενώ φτάνουν της συστήνει να προσέχει τις νύχτες.  Πατέρας είναι κι αυτός. Και της πιάτσας, ξέρει!  Nicht Hauptbahnhof, μια κοπέλα μόνη.  Και να γράφει συχνά στη μάνα της, γιατί οι μάνες ανησυχούν.  Πατέρας είναι κι αυτός....
Τη βοηθάει να πάει τις βαλίτσες της ως στην πόρτα.  Κι ενώ τον πληρώνει είχε την έμπνευση να του πει δίκην αποχαιρετισμού "Auf wiedersehen καρντάς".  Έλαμψε το χαμόγελο στο πρόσωπό του, πήγε να την αγκαλιάσει, τραβήχτηκε αμέσως, μόνο Danke ψέλλισε και φεύγοντας, μια κίνηση αμηχανίας, της επιστρέφει κέρασμα, φοιτήτρια είναι, 10 DM απ' αυτά που τού 'χε δώσει για τη διαδρομή.  Κέρασμα

Aufwiedersehen, kardesim

Lilian Mitru

...........  Orta yasli, esmer mi esmer, palabiyikli taksi oforu belli ki bir Sudlander idi.  Taksideki rengarenk yaygi ise Analolu'yu belirtiyordu.  Adam, nereden geldigini, nereli oldugunu sordu.  Havalimanlarinda sorulan, taksi oforlerinin sik sik dile getirdikleri soruydu bu;  isin tekduzeligini susleme s\cabasi, gurbetteki yabancilari birbirine sorduklari gibi.  Adam bir Turk'tu.  Mehmet'ti adi.  Kdin da, dogal orarak, hic de Orta Avrupali'ya benzetilemezdi.

- Komsuyuz, diye yanitladi.  Yunanistan'i Berlirlemenin baska bir yolu da bu olabilir diye dusundu sonra.

............................................................................................................

Nihayet varacaklari yere yaklastiklarinda adam kadina geceleri dikkatli olmasini ogutledi.  Kendisi de bir babaymis.  Ve gun boyu sokaklarda dolasmaktaymis, olup biteni iyi biliyormus! Nicht hauptbahnhof, tek basina bir genc bayan.  Bir de annesine sik sik mektup yazmaliymis, cunku anneler her zaman merak icindeymisler. Kendisi de bir babaymis.

Yardim ediyor adam, valizlerini kapiya dek tasiyor.  Ve parayi verirken genc kadin birden esinleniyor ve esenlesme olarak "Auf Wiedersehen, kardes!" diyor.  Soforun yuzu bir gulumsemeyle aydinlaniyor, kadini kucaklayacak gibi davraniyor, sonra tutuyor kendini, yalniz danke diyor alcak bir sesle ve bir kararsiz davranisla aldigi paradan on marki ayirip geri veriyor, ogrenci oldugu icin bayan, kendisinden bir ikram olsun diye.  Ondan bir ikram iste.